6 marca 2022

Strefa Rodzica

DRODZY RODZICE

Zapraszamy do zapoznania się z ciekawymi artykułami:

nie-bojmy-sie-smucic-258-1217_230417_125521

„Smutek jest bardzo ważną i potrzebną emocją, choć prawda jest taka, że
za nim nie przepadamy. Nie ukrywamy tej niechęci ani przed sobą, ani przed dziećmi. Nic dziwnego, że tak jest. Smutek to przecież także trudne uczucie. Jednak umiejętność przyjęcia go, zrozumienia i ostatecznie poradzenia sobie z nim jest jedną z kluczowych spraw, które powinny poznać nasze dzieci…”

mniej-znaczy-wiecej-jak-chronic-dziecko-przed-prze_230417_130311

„Dzieci potrzebują zdrowej stymulacji zmysłów: jedne mniejszej, inne większej. Tolerancja wrażeń sensorycznych dla każdego przedszkolaka może mieć inny charakter. Uważność na potrzeby i możliwości dziecka pozwala chronić je przed nadmiarem bodźców. Kiedy jest ich za dużo, ośrodkowy układ nerwowy nie może ich zintegrować. Dzieci, które nie potrafią przyjąć i uporządkować zbyt dużej ilości bodźców, chronią się przed nimi we właściwy dla siebie sposób, a ich reakcje mogą się istotnie różnić…”

 

 

Tradycje wielkanocne w Wielkopolsce.

Święta Zmartwychwstania Pańskiego są obok świąt Bożego Narodzenia jednym z najważniejszych świąt w tradycji chrześcijańskiej. Wielki Tydzień, to czas szczególnie bogaty w obrzędy o charakterze kościelnym, z wieloma elementami ludowymi.

Święta Wielkanocne  poprzedzone są sześcioma tygodniami Wielkiego Postu. Jest to czas

rozmyślań i rozważań.

Ostatnia niedziela przed Wielkanocą to Niedziela Palmowa. Jak nakazuje tradycja, święci się w tym dniu w kościołach palmowe gałązki. U ludzi istniało głębokie przekonanie o magicznej mocy tej różdżki. Stąd powszechne było w Wielkopolsce, połykanie baziek- „żeby gardło nie bolało”. Obecnie obyczaj coraz rzadszy na wsi wielkopolskiej.

Palmowe gałązki umieszczano także na polach, aby zabezpieczyć zasiane ziarno od myszy; w domach i zabudowaniach gospodarczych, aby chroniły przed piorunami. Przy pomocy palmy wielkanocnej wyganiano po raz pierwszy bydło na pastwisko, aby uchronić je przed niebezpieczeństwami. Ślady wiary w magiczną siłę gałązki, palmy, odnajdujemy w wielkopiątkowym obyczaju smagania rózgami „za boże rany”, na pamiątkę biczowania Jezusa.

Wielkanoc, to także obrzędy nawiązujące do magicznej siły ognia i wody.

Ogień jest w zwyczajach ludowych uznany za symbol oczyszczający, za środek odstraszający złe moce, nieprzychylne człowiekowi. Obrzędowość związana z ogniem weszła do liturgii katolickiej z inspiracji zwyczajami pogańskimi.

Uroczyste święcenie wody, jako źródła życia – środka niezbędnego do wegetacji i osiągnięcia urodzaju, odbywa się podczas wielkosobotniego nabożeństwa.

Z wiarą w magię wody związany był obyczaj- dzisiaj już nie stosowany- polegający na myciu się w jeziorze – rano, przed wschodem słońca. Wierzono, że obmycie się w zimnej, a nawet lodowatej wodzie, zabezpieczy przed chorobami.

Do obrządku Wielkiej Soboty należy święcenie potraw. Jest to jeden z tych zwyczajów, który bardzo dobrze przyjął się i zachował do dziś  tak na wsi, jak i w mieście wielkopolskim. Ten zwyczaj jest wszechobecny. Najczęściej święci się: chleb, jajka, kiełbasę, babkę, masło, sól.

Jajko to symbol życia, energii życiowej. Istnieje przekonanie, że człowiek spożywający jajko,

przejmuje na siebie jego energię życiową. Jajku przypisuje się magiczne znaczenie. Jeszcze do niedawna powszechny był zwyczaj dodawania jajka wielkanocnego bydłu do paszy, wynoszenia skorup do ogrodu, czy obdarowywania jajkami dzieci, przychodzących z życzeniami.

Dobrze  zachował się zwyczaj robienia pisanek.  Już nasi przodkowie malowali skorupki  jajka  – świadczą o tym znaleziska archeologiczne. Dawniej, dla uzyskania koloru, gotowało się jajka w łuskach cebuli (kolor żółty), jemiole lub życie(kolor zielony), w korze olchowej(kolor czarny), w baziach olchowych lub burakach(kolor czerwony).

W drugi dzień świąt- poniedziałek wielkanocny- rozpowszechnił się najbardziej znany obyczaj –śmigus-dyngus. Obecnie nie rozróżniamy śmigusa od dyngusa, ale kiedyś były to dwa różne zwyczaje. Śmigus polegał na oblewaniu wodą i uderzaniu dziewcząt po nogach rózgą z palmy. Dyngus zaś to wręczanie datków, jako wielkanocny okup. Od dawna jednak mieszano jedno z drugim. Lany poniedziałek określa się też słowami -”lejek”, „ oblewanka”, „polewaczka”.

Zwyczaj oblewania wodą jest w Wielkopolsce powszechny, choć obecnie raczej to zabawa dzieci i młodzieży. Śmigus to obyczaj spontaniczny, często wymykający się spod kontroli.

Dziewczęta po liczbie chłopców, którzy ją oblewali i ilości wody, wnosiły o swoim powodzeniu. Polewaniu się towarzyszyło przekonanie, że lanie dużej ilości wody może spowodować obfite deszcze potrzebne do wzrostu roślin.

Z obyczajami wielkanocnymi związany jest zwyczaj chodzenia przebierańców” po dyngusie”.

Kiedyś parobcy, później młodzież męska, przebrani za babę, dziada, kominiarza, niedźwiedzia chodziła od domu do domu, śpiewając pieśni i prosząc o datki. Zebrane jedzenie i pieniądze składano razem i wieczorem urządzano wspólną zabawę. Jest to obyczaj spotykany w nielicznych wsiach wielkopolskich. Ten zwyczaj kończył obchody Świąt Wielkanocnych.

Prawie wszystkie obyczaje wielkanocne związane są z obrzędami wczesnowiosennymi. Chodzi  przede wszystkim o magiczne wyzwolenie ziemi z martwoty, śpiączki, w którą pogrążyła ją zima. O wprowadzenie wiosny oraz o zapewnienie sobie przychylności natury, wody, powietrza i płodności ziemi. (wg Oskara Kolberga)

 

Zabawy wielkanocne będą świetnym urozmaiceniem w trakcie świętowania. Jajka w postaci kolorowych pisanek, ale też takie jeszcze nieudekorowane, to idealne akcesoria do wielu zabaw. A ponieważ Wielkanoc obchodzimy wiosną, śmiało można przenieść zabawę na dwór, np. do ogrodu lub parku.

 

Zabawy z jajkiem dla dzieci. Jajko jest nieodłącznym elementem świąt Wielkanocnych. Nie musimy jednak ograniczać się jedynie do zjedzenia go. Świetnie sprawdzi się także podczas różnych zabaw. Oto kilka z nich:

 

 

Polowanie na jajka

Do tej zabawy potrzebne są plastikowe jajka otwierane na pół (mogą być te po czekoladkach dla dzieci). Do każdego jajka wkładamy po jednym elemencie z jakiegoś zbioru (np. po 1 puzzlu z układanki), a następnie chowamy jajka w różnych miejscach – w domu lub na dworze. Zabawa polega na tym, by upolować, czyli odnaleźć wszystkie jajka, bo tylko wtedy uda się ułożyć kompletny obrazek. Podczas szukania możemy naprowadzać poszukiwaczy znanym hasłem „ciepło, zimno”.

 

 

Waletka/wybitka

To zabawa wielkanocna, która odbywa się każdego roku pewnie w każdym domu, w którym są dzieci, choć jej nazwa brzmi nieco tajemniczo. Waletka to nic innego jak stukanie się ugotowanymi jajkami, by stłuc jajka przeciwników. Wygrywa ten, kogo jajko jest najmniej uszkodzone. Po zabawie wszystkie rozbite jajka najlepiej od razu obrać i zjeść lub wykorzystać do żurku wielkanocnego.

 

 

Poszukiwacze słodkich skarbów

W tej zabawie bardzo chętnie biorą udział wszystkie dzieci. Każde otrzymuje swój koszyk i musi odnaleźć czekoladowe jajka poukrywane w różnych dziwnych miejscach w całym domu (albo w ogródku). Tu nie ma wygranych i przegranych, liczy się dobra zabawa, a nagrodą jest liczba jajek, którą się znalazło. Po zabawie można je bezkarnie spałaszować.

Zabawy ruchowe na Wielkanoc

Gdy już będziecie mieli dość siedzenia przy stole i jedzenia wielkanocnych ciast – czas na odrobinę ruchu. Tutaj świetnie sprawdzą się zabawy, podczas których maluchy będą miały okazję się wyszaleć. Będzie to także fajnym urozmaiceniem świętowania dla rodziców. Oto nasze pomysły na takie zabawy:

 

Turlanie jajkami

Każdy gracz dostaje jedno jajko ugotowane na miękko i na trzy cztery wypuszcza je z dłoni tak, by poturlało się do przodu. Wygrywa ten, kogo jajko przeturlało się najdalej.

Wyścigi z jajkami na łyżkach

To zabawa wielkanocna, która bywa zapożyczana również na pikniki rodzinne z wielu innych okazji. Na starcie zawodnicy otrzymują po łyżce, którą muszą trzymać w zębach, a na nią położyć jajko. Kto dobiegnie pierwszy do mety (lub najdalej ze wszystkich) z nierozbitym jajkiem, wygrywa.

Rzucanie jajkami do celu

Szykujemy koszyk, wiaderko lub pojemnik, do którego następnie każdy po kolei próbuje trafić jajkiem. Uwaga! Jeśli zabawa odbywa się w domu, niech to koniecznie będą jajka ugotowane. W plenerze można pokusić się o surowe jajka, choć lepiej unikać ich marnowania.

Zabawy wielkanocne mogą być też okazją do ćwiczenia matematycznych umiejętności. Nauka matematyki wcale nie musi być przykrym obowiązkiem, może być świetną zabawą! Spróbujcie połączyć miłe z pożytecznym

Przeliczanie przedmiotów

Połóż przed dzieckiem pisanki, kurczaki lub inne świąteczne akcesoria. Poproś, żeby policzyło, ile ich jest. Włóż je następnie do woreczka. Zapytaj, ile jeszcze musicie dołożyć rzeczy, by w woreczku znalazła się ich określona ilość, np. 7. Odejmuj, dodawaj przedmioty, pytając dziecko o to, ile ich jest.

Jajka dla kurczaczka

Przekonajcie się, ile kurczaków zostanie rodzicem małego pisklaka. Połóż przed dzieckiem kurczaki i jajka. Poproś, żeby połączyło je w pary. Zapytaj, czy każdy kurczak będzie miał swoje jajko. Zabawę możesz modyfikować, zależnie od ilości jajek i kurczaków.

Kurczaczki w zagrodzie

Do zabawy będziecie potrzebować pudełka i wielkanocne kurczaczki. Z pudełka (np. po butach) stwórzcie mini zagrodę dla kurczaków. Możesz najpierw poprosić dziecko, żeby w zagrodzie znalazło się np. 5 kurczaków. Żeby urozmaicić zabawę,  cyfry możesz napisać również na kartkach. By nieco utrudnić zadanie – poproś dziecko, żeby rzuciło kostką, a następnie włożyło do zagrody tyle kurczaków, ile oczek pokaże kostka.

 

Zabawy z zajączkiem wielkanocnym

Według tradycji zajączek wielkanocny chodzi z koszyczkiem i zostawia dzieciom prezenty, np. w postaci słodyczy. Ten wielkanocny symbol może być też elementem zabaw dla dzieci. Oto kilka pomysłów na takie zabawy:

Zajączek tańczy

Za pomocą ulubionej wyliczanki wybierzcie spośród siebie „zajączka”. Gdy już to zrobicie – wszyscy uczestnicy zabawy muszą złapać się za ręce. „Zajączek” zostaje w środku i tańczy. Jego zadaniem jest jak najszybciej wydostać się z koła. Ten, kto wypuści „Zajączka” z koła, zajmuje jego miejsce.

Zajączkowy tor przeszkód

Taki tor przeszkód możecie ułożyć np. z poduszek. Uczestnicy mają za zadanie ominąć przeszkody, kicając (zamiast tradycyjnego biegu). Wygrywa osoba, która pokona trasę w najkrótszym czasie.

Wielkanocne zabawy plastyczne

Wielkanocne zabawy plastyczne sprawią dzieciom wiele radości. Rzeczy, które powstaną, będą także wspaniałą ozdobą wielkanocną.  Doskonale sprawdzą się przy dekorowaniu domu lub świątecznego stołu. Możecie wykorzystać następujące pomysły:

  • Palma wielkanocna– macie kilka możliwości: możecie wykonać tradycyjną palmę wielkanocną, palmę z bukszpanu, z papieru lub zrobić piękną palmę-wyklejankę.

https://www.youtube.com/watch?v=oNWbAeAsIb0

  • Baranek wielkanocny – możecie go zrobić z włóczki, rolki po papierze toaletowym, masy solnej, a nawet patyczków do uszu.

  • Pisanki– jest to świetna zabawa, a maluch ma okazję, by własnoręcznie stworzyć wielkanocne jajko. Możecie okleić je sznurkiem, ozdobić w roślinne wzorki, pomalować woskiem.

  • Zajączek wielkanocny– jest to prosta w wykonaniu ozdoba wielkanocna, której zrobienie zajmie wam jedynie 10 minut.

JAK MÓWI DZIECKO ?

Trzeci rok życia dziecka

Prawidłowo rozwijające się dziecko:

-zaczyna budować zdania, na początku proste, dwa-, trzywyrazowe, a następnie dłuższe, złożone z czterech, pięciu słów;

-pod koniec trzeciego roku życia potrafi zbudować poprawne zdania pojedyncze rozwinięte i złożone;

-zadaje pytania i przeczy;

-odmienia wyrazy, na początku rzeczowniki przez przypadki – zaczyna od mianownika, biernika i dopełnienia, a następnie używa narzędnika, miejscownika i celownika;

-dość często błędnie odmienia wyrazy (popełnia błędy fleksyjne);

-przestaje mówić o sobie w trzeciej osobie na rzecz pierwszej osoby, ale zaimek osobowy ja pojawia się dopiero w czwartym roku życia;

-używa zaimka moje;

-używa wielu rzeczowników, czasowników, a także innych części mowy, choć w mniejszym stopniu, na przykład przymiotników;

-nie używa jeszcze rzeczowników oznaczających pojęcia abstrakcyjnego, takich jak miłość, radość;

-posługuje się około 1000 słów;

-w swoim zasobie głosek posiada samogłoski [a],[o],[u],[i],[e],[y], spółgłoski [m],[p],[b],[f],[w],[t],[d],[n],[k],[g],[h],[l],[ś],[ź],[ć],[dź],[ń] oraz samogłoski półotwarte [j],[ł];

-może upraszczać i skracać wyrazy, a głoski trudniejsze zastępować łatwiejszymi, na przykład[k],[g] może zastępować głoskami [t],[d]; głoski [s],[z],[c],[dz] oraz [sz],[ż],[cz],[dż] głoskami [ś],[ź],[ć],[dź]; a głoskę[r] głoskami [l] lub [j].

Czwarty rok życia dziecka

Prawidłowo rozwijające się dziecko:

-posługuje się coraz dłuższymi zdaniami, zbudowanymi z podmiotu i orzeczenia oraz przydawek, okoliczników i dopełnień;

-dysponuje pełnym zakresem zdań złożonych;

-coraz lepiej się orientuje w różnicach między przeszłością, teraźniejszością oraz przyszłością;

– zaczyna rozumieć relacje czasowe, na przykład przed obiadem, po kolacji, po kąpieli, ale rzadko się nimi posługuje;

-do określenia czasu najczęściej używa przysłówków, takich jak wczoraj, jutro, już;

-zdaje bardzo dużo pytań, zwłaszcza tych rozpoczynających się od słowa dlaczego;

-używa coraz więcej rzeczowników, czasowników, jak również innych części mowy – przymiotników, przysłówków, zaimków;

-posługuje się pojęciami abstrakcyjnymi oraz czasownikami nazywającymi czynności woli, takimi jak daj, chcę, wolno, trzeba, zabronić, za pomocą których może wpływać na zachowanie osób ze swojego otoczenia;

-wymawia głoski [s],[z],[c],[dz];

-w swoim słowniku czynnym posiada około 1500 wyrazów.

Piąty rok życia dziecka

Prawidłowo rozwijające się dziecko:

-kształtuje umiejętności narracji – relacjonuje, co się wydarzyło w przedszkolu, na placu zabaw, w sklepie czy u babci;

– opowiada co się działo w niedalekiej przeszłości, a także co nastąpi w bliskiej przyszłości;

-opowiada, co widzi na obrazku;

-tworzy najwięcej neologizmów słowotwórczych, czyli nowych, oryginalnych słów, zbudowanych na wzór innych, na przykład czesak czyli grzebień; gotowacz, czyli kucharz; pilnowaczka, czyli opiekunka; dowodzą one jego kreatywności i aktywności językowej;

-pyta dorosłych: Jak się to mówi?;

-opisuje cechy przedmiotów, ich przeznaczenie i funkcje;

-wyjaśnia znaczenie słów, rozumie i samodzielnie buduje proste definicje oraz zagadki;

-stosuje nazwy ogólne nazywające kategorie nadrzędne typu jedzenie, picie, zabawki, ubranie, meble;

-rozumie oraz nazywa stosunki przestrzenne i czasowe;

-realizuje samogłoski nosowe [ą],[ę];

-wymawia głoski[sz],[ż],[cz],[dż], chociaż w mowie spontanicznej zdarza się, że są zastępowane głoskami [s],[z],[c],[dz];

-niekiedy wymawia już głoskę [r], choć może być jeszcze zastępowana głoską [l];

-w swoim słowniku czynnym posiada około 2000 wyrazów.

 

Szósty rok życia dziecka

Prawidłowo rozwijające się dziecko:

-dysponuje wszystkimi częściami mowy, kategoriami oraz rodzajami zdań występującymi w języku polskim;

-używa liczebników głównych i porządkowych, co się wiąże z rozumieniem pojęcia zbioru;

-nazywa pory roku, pory dnia, dni tygodnia i miesiące, pamięta imiona bohaterów książek, stosuje nazwy ogólne, takie jak owoce, warzywa, kwiaty;

-wymyśla wierszyki, bajki, zagadki;

-opowiada trzyelementową historyjkę obrazkową;

-odchodzi od dosłownego rozumienia słów i wyrażeń, zaczyna używać słów i zwrotów o znaczeniu metaforycznym;

-potrafi bawić się słowami, rymować, dostrzega wieloznaczność wyrazów, zauważa niuanse językowe;

-nawiązuje i prowadzi dialog z dorosłym niebędącym członkami rodziny;

-potrafi uzgodnić poglądy, łagodzić spory, wyrażać akceptację, nie przerywać swojemu rozmówcy, czekać;

na swoją kolej w rozmowie;

-wymawia wszystkie głoski języka polskiego;

-posiada bogaty zasób leksykalny, który wynosi około 2500 wyrazów.

WSPIERANIE ROZWOJU DZIECKA W WIEKU PRZEDSZKOLNYM

 

Wiek przedszkolny to okres w rozwoju dziecka od trzeciego do siódmego roku życia. W tym czasie czynności rozwojowe dziecka ulegają zmianie, wychodzi ono poza rodzinę, poznaje szersze środowisko, zaczyna pełnić nowe role i funkcje społeczne. Przedszkolak uczy się być samodzielny, obserwuje świat zewnętrzny, uczy się myśleć krytycznie  i nawiązywać relacje z innymi. W okresie przedszkolnym zachodzą duże zmiany  w rozwoju fizycznym, psychicznym i społeczno emocjonalnym, które mają ogromny wpływ na rozwój osobowości małego człowieka w późniejszych okresach rozwoju, jak i w dorosłym życiu.

Prezentujemy najważniejsze osiągniecia dziecka wynikające z etapu rozwoju, na którym aktualnie się znajdują.

 

Rozwój umiejętności dziecka w zakresie rozwoju fizycznego

3-LATEK
• sygnalizuje swoje podstawowe potrzeby fizjologiczne,
• samodzielnie korzysta z toalety (spuszcza wodę, myje ręce),
• samodzielnie je posiłki, używając łyżki lub widelca,
• pije z kubka,
• reaguje na proste polecenia,
• reaguje na dźwięk,
• umie zbudować wieżę z klocków,
• umie chodzić na palcach (dwa, trzy metry),
• wskakuje obunóż na stopień,
• schodzi i wchodzi po schodach (może dostawiać nogi), trzymając się poręczy,
• umie rysować formy okrągłe (domykać linie, kształt nie musi być idealny),
• przebiega około 20 metrów bez asekuracji.

4-LATEK
to, co 3-latek, a dodatkowo:
• wykonuje samodzielnie czynności związane z korzystaniem z toalety,
• potrafi posługiwać się sztućcami
• jego ruchy są coraz bardziej skoordynowane i płynne,
• zaczyna łączyć proste ruchy w coraz bardziej złożone, np. bieganie z klaskaniem,
• rysunki są coraz bardziej szczegółowe,
• pojawiają się pierwsze znaki graficzne (litery, cyfry),
• zjeżdża ze zjeżdżalni, huśta się przy pomocy dorosłego,
• umie podskakiwać obunóż,
• chwyta piłkę,
• potrafi kopnąć piłkę,
• umie przenieść wodę w kubku, nie rozlewając jej,
• umie budować wieże składające się  co najmniej z 6 – 7 klocków,
• prawidłowo trzyma kredkę.

5-LATEK
to, co 4-latek, a dodatkowo:
• rozpoznaje kierunki – strona lewa, prawa,
• potrafi posługiwać się nożyczkami,
• prawidłowo trzyma ołówek,
• chodzi po równoważni,
• skacze na jednej nodze, również naprzemiennie,
• potrafi stać na jednej nodze przynajmniej 5 sekund,
• umie skakać na skakance,
• korzysta z urządzeń przeznaczonych dla dzieci, potrafi samodzielnie się huśtać na huśtawce,
• umie rzucać i chwytać piłkę,
• potrafi jeździć na hulajnodze,
• kopie piłkę z rozbiegu,
• ruchy w zakresie motoryki małej są coraz bardziej precyzyjne – koloruje, nie wychodząc za linię,
nawleka koraliki na sznurek.

6-LATEK
to, co 5-latek, a dodatkowo:
• potrafi sznurować buty,
• rozpoznaje stronę lewą i prawą swojego ciała,
• tnie papier po linii prostej, krzywej i łamanej,
• prawidłowo trzyma narzędzia pisarskie i malarskie,
• umie rzucać piłką do celu, wyrzucić piłkę na znaczną odległość (ok. 4 m ),
• sprawnie biega, skacze i się wspina,
• skacze naprzemiennie,
• umie zachować równowagę przez minimum 10 sekund,
• lubi zabawy ruchowe, chętnie eksperymentuje z ruchem,
• umie przejść po linii co najmniej 1 m bez utraty równowagi,
• umie narysować podstawowe figury geometryczne, rysuje postać człowieka,
• planuje rozmieszczenie elementów na kartce.

Rozwój umiejętności dziecka w zakresie rozwoju emocjonalnego

3-LATEK
• przeżywa silnie emocje, nawet jeśli są krótkotrwałe,
• spontanicznie wyraża emocje, nie kontroluje ekspresji emocji,
• bawi się obok innych dzieci, podejmuje próby wspólnej zabawy,
• jest pogodny i zadowolony, kiedy może się bawić i przebywa w miejscu bezpiecznym i przyjaznym,
• podporządkowuje się poleceniom nauczyciela.

4-LATEK
to, co 3-latek, a dodatkowo:
• jest w stanie określić, kiedy się cieszy, a kiedy złości,
• okazuje radość i zadowolenie w sytuacjach, kiedy stwierdza, że coś zostało dobrze zrobione lub zostały spełnione jego oczekiwania,
• przeżywa emocjonalnie bajki, opowiadania – wciela się w bohaterów,
• lubi być chwalony przez dorosłych i być w centrum zainteresowania,
• stara się dostosować do zasad ustalanych przez dorosłych,
• podejmuje próby czekania na swoją kolej,
• odróżnia prawdę od kłamstwa,
• oczekuje od dorosłych, że spełnią to, co obiecali,
• wyraża swoje emocje i uczucia przez śpiew, twórczość plastyczną, konstrukcyjną
i ruchową.

5-LATEK
to, co 4-latek, a dodatkowo:
• nie płacze podczas rozstawania się z rodzicami (opanowuje lęk separacyjny),
• rozróżnia emocje, które powodują jego dobry nastrój, dąży do takich emocji,
• jest pogodny, radosny, ufny – przeważają emocje pozytywne pomagające w otwarciu na świat,
• lubi wiedzieć, że jest szanowany, lubiany przez dzieci, kochany, wciela się w wiele ról, emocjonalnie związanych z byciem najlepszym i najwspanialszym oraz bardzo wyjątkowym ( superman, król, czarodziej),
• rozwija swoją wrażliwość w stosunku do zwierząt, stara się pomagać w opiece nad nimi,
• eksperymentuje ze śpiewem, formami plastycznymi, ruchem, by wyrażać swoje emocje,
• umie nazwać podstawowe emocje.

6-LATEK
to, co 5-latek, a dodatkowo:
• jest otwarty na innych, lubi być pomocny,
• umie określić, jak się czuje,
• rozróżnia emocje przyjemne od nieprzyjemnych,
• interesuje się samopoczuciem innych dzieci, potrafi ocenić nasrój i nastawienie innej osoby do siebie, zabawy i podejmowanych działań,
• stara się unikać nieprzyjemnych emocji, jest czuły na krytykę, nie lubi przyznawać się do winy,
• potrafi nawiązywać przyjaźnie,
• ma przyjaciela, bardzo często tej samej płci.

Rozwój umiejętności dziecka w zakresie rozwoju społecznego

3 – LATEK
• wie, jak ma na imię,
• słucha i wykonuje polecenia,
• przygląda się uważnie zachowaniom dorosłych i innych osób, naśladuje je,
• komunikuje swoje potrzeby związane z zabawą i przebywaniem z innymi osobami,

4-LATEK
to, co 3-latek, a dodatkowo:
• wie, jak się nazywa i jak nazywają się jego bliscy,
• potrafi wskazać, gdzie mieszka,
• potrafi zaprosić do zabawy inne dziecko,
• uczy się przestrzegania zasad obowiązujących w grupie,
• uczy się dzielić z innymi osobami, np. dzieli się zabawką.

5-LATEK
to, co 4-latek, a dodatkowo:
• wie, jak się nazywa i gdzie mieszka,
• potrafi bawić się z innymi dziećmi, zaprasza je do zabawy,
• umie wykazać inicjatywę w zabawie i zaprosić do niej inne dzieci,
• zwraca uwagę na inne dzieci,
• zna słowa: proszę, przepraszam, dziękuję i stara się je stosować w odpowiednich sytuacjach,
• przestrzega kodeksu dobrego postępowania, ustalonego wspólnie z nauczycielem i innymi dziećmi,
• nie poddaje się podczas niepowodzeń,
• komunikuje się niewerbalnie, żeby przekazać coś innym osobom lub zaprosić do wspólej zabawy.

6-LATEK
to, co 5-latek, a dodatkowo:
• zna podstawowe informacje o sobie, wie, że należy je ujawniać tylko określonym osobom,
• wie, że jest Polakiem i mieszka w Polsce, potrafi krótko opowiedziec o swoim kraju,
• lubi przebywać i bawić się z innymi dziećmi, zaprasza innych do zabawy,
• umie opiekować się zwierzęciem, jeśli je ma,
• potrafi okazywać szacunek dorosłym i dzieciom,
• zna zasady zachowania się w różnych miejscach i stosuje się do nich,
• stosuje zwroty grzecznościowe,
• współdziała z innymi, czeka na swoją kolej, umie przegrywać w rywalizacji sportowej lub związanej  z różnymi grami.

Rozwój umiejętności dziecka w zakresie rozwoju poznawczego

3-LATEK
• zna co najmniej 500 słów związanych z codziennymi czynnościami oraz nazwami przedmiotów z otoczenia,
• podąża za uwagą dorosłego,
• codziennie uczy się nowych słów,
• mówi krótkimi, prostymi zdaniami,
• nazywa podstawowe kolory,
• odróżnia elementy takie same i różne,
• potrafi policzyć kilka rzeczy,
• chętnie słucha opowiadań, baśni i bajek,
• charakteryzuje się dużą wyobraźnią – wymyśla zabawy, niewidzialne postacie,
• potrafi powiedzieć, jak się nazywa, i pokazać, ile ma lat,
• rozwiązuje proste problemy,
• rozumie czas teraźniejszy i to, co nastąpi potem (przyszłość).

4-LATEK
to, co 3-latek, a dodatkowo:
• zna około 1500 słów dotyczących najbliższego otoczenia,
• jego mowa jest zrozumiała,
• zadaje dużo pytań dotyczących znaczenia słów oraz otaczającego świata,
• lubi rozmawiać i dyskutować,
• potrafi skoncentrować się na jednej rzeczy co najmniej 7 – 10 minut,
• bawi się w jedną zabawę przynajmniej 10 – 15 minut,
• rozpoznaje około 6–10 kolorów,
• powtarza proste wierszyki i piosenki, może samodzielnie układać piosenki,
• potrafi policzyć minimum do 5,
• rozpoznaje głosy zwierząt, urządzeń elektrycznych,
• grupuje elementy takie same, podobne,
• rozwija rozumienie następstwa czasu (teraz, przedtem, potem).

5-LATEK
to, co 4-latek, a dodatkowo:
• zna co najmniej 2500 słów, interesuje się światem, zadaje wiele pytań i wnioskuje,
• bawi się w zabawy tematyczne, wykorzystując swoją wyobraźnię oraz zapraszając inne dzieci do zabawy i przypisując im role,
• zapamiętuje i wykonuje polecenia,
• opowiada historyjki obrazkowe,
• porównuje dwa obrazki, które różnią się szczegółami,
• dobiera elementy w pary, przeprowadza proste klasyfikacje,
• dodaje i odejmuje w zakresie 10 z wykorzystaniem liczmanów,
• potrafi zastosować liczebniki porządkowe,
• używa w zabawie przedmiotów w znaczeniu symbolicznym,
• rozróżnia litery, potrafi przeczytać swoje imię i inne proste wyrazy,
• umie różnicować dźwięki,
• prawidłowo wymawia wszystkie głoski.

6-LATEK
to, co 5-latek, a dodatkowo:
• zna około 4000–6000 słów,
• mówi płynnie, wyraźnie i wyraziście,
• pamięta wierszyki i piosenki,
• orientuje się w czasie i przestrzeni,
• klasyfikuje i kategoryzuje,
• ma rozwinięte pojęcie liczby, kształtu, wielkości, kierunku, odległości, stosunków czasowych,
• dodaje i odejmuje, korzystając z liczmanów,
• łączy elementy w zbiory,
• rozpoznaje, zapamiętuje i odtwarza dźwięki,
• potrafi rozumować logicznie na miarę swoich możliwości (co nie pasuje, jaki jest kolejny element),
• odróżnia rzeczywistość od świata fikcji, nawet jeśli wykorzystuje jedno i drugie w zabawie.

 

RODZICOM I DZIECIOM na coraz dłuższe , jesienne wieczory polecamy
następujące pozycje książkowe do wspólnego oglądania i czytania.

Dla starszych przedszkolaków:
1. Weronika Kurosz: “Skarby leśnych braci”
2. Paweł Pawlak: “Ignatek szuka przyjaciela”
3. Tomasz Szwed: “Jesień w klinice małych zwierząt w Leśnej Górce”
4. Zuzanna Szelińska, Diana Karpowicz: “Krótka historia Polski”
5. Maria Terlikowska: “Przygody kropli wody”
6. Oscar Brenifier :” Uczucia co to takiego?”

Dla młodszych przedszkolaków proponujemy:
1.Marianna Oklejak: “Cuda wianki. Polski folklor dla najmłodszych”
2.Dorota Gellner: “Deszcz i inne historyjki”
3.Ulf Stork, Charlotte Ramel: “Cynamon i Trusia. Wierszyki o złości i radości”
4.Rotraut Susanne Berner: “Jesień na ulicy Czereśniowej”
5.Danuta Parlak: “O misiu, który szukał przyjaciela”
6.Katarzyna Bujakiewicz: “Drzewo”
7.Małgorzata Flis: “Gwizdek nie chce spać”
8.Eliza Piotrowska: “Bajka o drzewie”

Aby w kreatywny sposób zabić nudę i wspomóc rozwój dziecka zarówno
umysłowy, poprzez rozwiązywanie problemów i zagadek, jak i manualny
polecamy gry planszowe np..
“Kociaki łobuziaki”
“Pędzące żółwie”
“Nogi stonogi”
“Ratuj króliczki” w różnych wersjach; kolory pudełek mają znaczenie
zielone – dla 3+
niebieskie – dla 4+
żółte – dla 5+
czerwone – 6+ najbardziej skomplikowane.
ŻYCZYMY MIŁEJ ZABAWY

 

 

Dziecko obserwuje.

Dziecko słucha.

Dziecko nie zawsze rozumie.

Pomóżmy mu.

W związku z obecną sytuacją za naszą wschodnią granicą polecamy Państwu artykuł do przeczytania.

Jak wspierać i (czy) rozmawiać z dziećmi o wojnie w Ukrainie? – Dziecięca psychologia (dzieciecapsychologia.pl)