Informacje dla Rodziców dzieci nowoprzyjętych

Szanowni Rodzice Dzieci nowo – przyjętych do Przedszkola

na rok szkolny 2024/2025

Dnia 20 czerwca na godz. 16:00 zapraszamy wszystkich rodziców, których dzieci po raz pierwszy przyjdą do naszego przedszkola, na zebranie organizacyjne. W tym dniu na zebranie przychodzą tylko rodzice bez dzieci.

Zajęcia adaptacyjne – przychodzą rodzice z dziećmi:

1. 25.06.2024r. tj. wtorek od godz. 16:00-17:00
2. 26.06.2024r. tj. środa od godz. 16:00-17:00

Proszę odczytywać maile – ta wiadomość została również wysłana na podane przez Państwa maile.

 

Na zajęcia adaptacyjne prosimy o przyniesienie wypełnionej karty z upoważnieniami do odbioru dziecka z przedszkola.

OSOBY UPOWAŻNIONE DO ODBIORU DZIECK1 (1)

 

 

 

Przedszkole nr 1 „Jarzębinka”

Ul. S. Staszica 7

64 -500 Szamotuły

 

 

Dla dzieci 3-, 4-, 5-letnich w dniach 29 i 30 sierpnia 2022r.

odbędą się zajęcia adaptacyjne w godz. 15:30- 16:30. 

   

 

INFORMATOR DLA RODZICÓW 2022

adaptacja-do-przedszkola-w-poszukiwaniu-przepisu-na-sukces-248-9144

 

WSPARCIE NA STARCIE – ADAPTACJA DZIECKA W PRZEDSZKOLU

 

RADY DLA RODZICÓW,

 KTÓRYCH DZIECKO PIERWSZY RAZ PRZEKRACZA PROGI PRZEDSZKOLA

Adaptacja w przedszkolu jest niezwykle trudnym czasem zarówno dla dzieci, ich rodziców, jak i nauczyciela. Przedszkole dla małego dziecka jest środowiskiem nieznanym, specyficznym oraz nowym otoczeniem społecznym. Bardzo ważne jest, by ten wstęp w nowe progi przebiegał w atmosferze wzajemnego zrozumienia, a przede wszystkim z absolutnym poczuciem bezpieczeństwa. Pierwsze dni w przedszkolu niosą wiele różnorodnych emocji wszystkim uczestnikom tego procesu. Malucha czekają poważne zmiany w życiu, często trudne do zaakceptowania. Ale to, co nowe, może być ciekawe.  Aby wszyscy wspominali ten czas z uśmiechem, warto dobrze się przygotować i skorzystać z kilku praktycznych wskazówek.

CO DO PRZEDSZKOLA?

• Luźne spodnie lub spódnica na gumce, bluza dresowa lub lekki sweterek, czyli ubiór „na cebulkę” – ważniejsza wygoda od elegancji;
• kapcie – najlepiej na rzepy, oznakowane inicjałami dziecka;
• kurtka z suwakiem, który łatwo sie zapina;
• majtki, rajstopki, spodnie, skarpetki na zmianę (gdyby zdarzyła się wpadka);
• bluzka/T-shirt do przebrania (gdy przy zupie zadrży ręka);
• worek, w którym schowam kapcie i zapasowe ubranko;
• lekki kocyk (najlepiej polarowy), mała poduszka „jasiek” (dla dzieci leżakujących).

CO MOŻE POMÓC DZIECKU?

• Rozmowy z dzieckiem o zmianach, które zachodzą w jego życiu oraz odpowiadanie na pytania i wątpliwości, co pomoże w tworzeniu pozytywnego nastawienia do przedszkola;
• wcześniejsze poznanie przedszkola – spacery w okolicy przedszkola;
• uczenie dziecka poprzez zabawę czynności związanych z samoobsługą,
• informowanie dziecka, że czas w przedszkolu będzie spędzało w towarzystwie innych dzieci, bez rodziców;
• zabawy z dzieckiem „w przedszkole” – przedstawianie jego realnych zalet, m.in. obecność rówieśników, wielość zabawek, przebywanie na placu zabaw;
• akceptacja płaczu dziecka przez rodziców, jako naturalnej i zdrowej reakcji na nową sytuację (nie należy dziecka zawsydzać), duża labilność uczuć malucha powoduje, że za chwilę jest wesołe i świetnie się bawi;
• wcześniejsze odbieranie dziecka z przedszkola w początkowym okresie adaptacji (zawsze należy odbierać dziecko zgodnie z obietnicą).

 

DOBRE RADY

• Kompletuj przedszkolną wyprawkę wspólnie z dzieckiem, ze zwróceniem uwagi na wygodę i funkcjonalność.
• Nie zabieraj dziecka dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu; jesli to zrobisz choć raz, to będzie wiedziało, że łzami można wiele wymusić.
• Jeśli dziecko przy pożegnaniu płacze, postaraj się, żeby przez kilka dni, odprowadzał je do przedszkola tato. Rozstania z tatą są mniej bolesne.
• Nie obiecuj: „Jeśli pójdziesz do przedszkola, to coś dostaniesz”; kiedy będziesz odbierać dziecko, możesz dać mu maleńki prezent, ale nie powinna to być forma przekupywania. Pamiętaj, że nagrodę materialną może zastąpić pochwała, dzięki której kształtujemy u dziecka poczucie własnej wartości oraz wzmacniamy jego dążenie do niezależności.
• Kontroluj to, co mówisz. Zamiast: „ Już możemy iść do domu” , powiedz: „Teraz możemy iść do domu”. To niby niewielka różnica, a jednak pierwsze zdanie ma wydźwięk negatywny.
• Nie naciskaj na dziecko, żeby zaraz po przyjściu do domu opowiadało, co wydarzyło się w przedszkolu – to powoduje niepotrzebny stres.

 

Zachęcamy Rodziców do zapoznania się z Programem adaptacyjnym dziecka 3-letniego, który zamieszczony jest na stronie naszego przedszkola.

 

 

INFORMACJE O PRACY PRZEDSZKOLA

1. Godziny pracy Przedszkola 6:30 – 16.30
2. Odbiór dzieci od godz. 12:45 – 13:00 , 14:30 – 16:30
3. Stawka dzienna żywieniowa za 3 posiłki – 8 zł
4. Za każdą rozpoczętą godzinę powyżej 5 h bezpłatnych – 1 zł

 

 

 

Program adaptacyjny  dziecka 3 – letniego

„Wszystkiego, co naprawdę trzeba wiedzieć o tym jak żyć, co robić i jak postępować, nauczyłem się w przedszkolu.”

Robert Fulghum

 

 

 

Program opracowały:

mgr Katarzyna Gajzler

mgr Anna Ratajczak

 

 

 

SPIS TREŚCI:

1. Wstęp.
2. Charakterystyka psychofizycznego rozwoju dziecka 3 – letniego.
3. Cele programu adaptacyjnego.
4. Trudności dziecka w przystosowaniu do przedszkola.
5. Rady dla rodziców.
6. Ubieranie dziecka do przedszkola.
7. Harmonogram zajęć adaptacyjnych.
8. Ewaluacja
9. Literatura
10. Załączniki.

 

„Czasy się zmieniły, ale potrzeby dzieci pozostają te same. Pragną one miłości, troski oraz pomocy ze strony rodziców i pedagogów.”

Janusz Korczak

 

1. Wstęp

 

Dzień, w którym dziecko trafia po raz pierwszy do przedszkola, jest bardzo ważny w jego życiu. Musi rozstać się
z rodzicami i w nowym środowisku poradzić sobie samo z różnymi problemami. Wiadomo, że poziom dziecka 3 letniego nie predysponuje go do samodzielnego pokonywania progów zorganizowanej instytucji, jaką jest przedszkole.

Dziecko wstępujące do przedszkola musi przystosować się do warunków nowego otoczenia oraz wymagań związanych ze sposobem korzystania z urządzeń
i wyposażenia przedszkola, nauczycieli i pozostałych pracowników przedszkola, przebywania w licznej grupie, wymagań stawianych w zakresie samoobsługi, nowego rozkładu dnia oraz nowej pozycji społecznej, innej niż w rodzinie.

U wielu dzieci wywołuje to sytuację stresową – lęk, złość, upór, gniew, którą często przenoszą na pracowników przedszkola, rodziców, lub inne dzieci. Większość dzieci przystosowuje się dość szybko do nowej rzeczywistości, u innych okres adaptacji trwa bardzo długo ale, są także takie dzieci, które nigdy nie adoptują się do warunków przedszkolnych. Najczęściej takie problemy mają dzieci, które miały przykre doświadczenia w relacjach  z dorosłymi, są nieśmiałe, lękliwe, miały mały kontakt z rówieśnikami lub też ich rodzice są nadopiekuńczy.

Sytuację stresową przeżywają także rodzice dzieci. Mają bowiem oddać swoje dziecko,  swój  największy  skarb, pod  opiekę  instytucji i osób obcych.   Nie  znają  założeń  i wymagań przedszkola, warunków, w jakich będzie przebywać dziecko, osób które będą się nim zajmować. Rodzi to wiele niepokojów i wątpliwości, które podświadomie często przenoszą na dziecko. Brak podstawowej wiedzy na temat specyfiki pracy przedszkola uniemożliwia rodzicom odpowiednie przygotowanie dziecka w zakresie samodzielności oraz kształtowanie pozytywnego stosunku emocjonalnego do przedszkola.

Nauczyciele przyjmując pod opiekę nowe dzieci nie znają indywidualnych potrzeb swoich wychowanków, ich zainteresowań, sytuacji rodzinnej, jak również oczekiwań rodziców w stosunku do przedszkolaka.

Przedszkole jako profesjonalna placówka wychowawcza może udzielić rodzicom wsparcia, przygotowując ich do udzielenia pomocy dziecku w jego adaptacji do nowego środowiska społecznego.

Żeby proces adaptacji przebiegał sprawnie i trwał jak najkrócej, musi istnieć ścisła współpraca między rodzicami, a pracownikami przedszkola. Współpraca
ta powinna być przemyślana, zorganizowana, oparta na ustalonych zasadach i mająca na celu osiągnięcie określonych efektów.

Na tej podstawie został opracowany program adaptacyjny przedszkola, oparty na wiedzy o rozwoju dzieci, oczekiwaniach i wzajemnych oddziaływaniach przedszkola, rodziców i nauczycieli, w celu stworzenia dzieciom lepszego startu przedszkolnego.

 

2. Charakterystyka psychofizycznego rozwoju dziecka 3 – letniego.

 

Trzylatek  w  porównaniu  z  wcześniejszą  fazą  rozwojową  –  gdy dominował  opór – wydaje się być bardzo uległy.

Dziecko  trzyletnie  lubi  już  nie  tylko  brać,  ale  zaczyna  sprawiać  mu przyjemność dawanie. Chęć dzielenia  dotyczy  przedmiotów,  ale  również  doświadczeń. Dziecko  w  tym wieku prezentuje otwarty i nastawiony na współpracę stosunek do świata. Żyje w zgodzie
ze światem zewnętrznym. Czuje się bezpieczne zarówno z sobą samym, ja i z innymi ludźmi. Godzi  się  z  faktem,  że  nie  wszystko  musi  być  zrobione  zgodnie  z jego  życzeniami.  Dla trzylatka ludzie stają się ważni. Chce zawierać nowe znajomości i chętnie odda zabawkę lub ustąpi,  dla  dobra  stosunków  z  kolegą,  co  przedtem  przekraczało  możliwości  dziecka.  Nie tylko,  pragnie  zrobić  coś  dla  drugiego  dziecka,  czy  dorosłego,  ale odczuwa  przy  tym przyjemność.

Coraz  lepsza  sprawność  fizyczna  pozwala  wykonywać  zadania,  które  wcześniej wywoływały złość.  Potrafi poprawnie wykonać wszystkie czynności związane
z załatwianiem potrzeb fizjologicznych.  Wchodzi  i  schodzi  samo  ze  schodów.  Wchodząc  po  schodach  stawia  nogi  na  przemian. Potrafi  pedałować  na  rowerku  o  trzech  kółkach.  Nie  musi  być  już  karmiony,  może  jeść samodzielnie.  Przelewa   płyn   z   dzbanka  do   kubka. Potrafi   samodzielnie   nałożyć  buty i pantofle.

Proporcja ciała trzylatka jest  typowo  dziecięca:  stosunkowo  duża  głowa,  długi  tułów i krótkie  kończyny. Nogi,  a  zwłaszcza  stopy  nie  są jeszcze dobrze wykształcone. Dziecko  w  tym  wieku  rośnie  szybko  i  przy  zdrowej  diecie  stosunkowo mało  przybiera  na wadze. Zapewnienie dziecku intensywnego ruchu pozwala na zanikanie tkanki tłuszczowej na korzyść masy mięśniowej.

Kościec dziecka trzyletniego zachowuje konsystencję chrząstkową, jest więc on giętki
i elastyczny, a fizjologiczne krzywizny kręgosłupa nie są jeszcze ostatecznie ukształtowane.  Połączenia  stawowe  są  nietrwałe,  a  wiązadła  słabe  i  rozciągliwe. Dlatego  gibkość  – obszerność ruchów w stawach jest bardzo duża, ale wszelka przesada w jej rozwijaniu może skutkować  zwichnięciem  lub  skręceniem.  Mięśnie  szkieletowe  będące  w  stadium  intensywnego  rozwoju  nie  powinny  być  obciążane  zbyt  wielkim  wysiłkiem
o  charakterze monotonnym i trwałym.

Płuca i serce dziecka w wieku 3 lat pracują intensywnie, lecz nieekonomicznie. Układ nerwowy  niedojrzały,  co  manifestuje  się  małą  precyzją  w  ruchach  dziecka
oraz  brakiem  koordynacji.

Kiedy   dziecko   trzyletnie   mówi,   używa   liczby   mnogiej.   Bardzo   wzrasta zainteresowanie  językiem  i  płynność  posługiwania  się  nim.  Wraz ze  wzrostem  sprawności językowych  zwiększa  się  oczywiście  zdolność  rozumienia  innych.  Trzylatkowi  można wydawać polecenia, ale również można zabawiać go językiem. Uwielbia nowe słowa, które potrafią zwrócić jego zachowanie w stronę pożądaną przez dorosłego.
W tym okresie słowa mogą  zmotywować  dziecko  do  podejmowania  oczekiwanych  przez  nas  działań.  Potrafi zapamiętać i odtworzyć kilka wierszy. Dziecko trzyletnie bardzo poszerza swoje umiejętności językowe i rozbudowuje zbiór reakcji na to, co inni do niego mówią. Potrafi nawet uważnie słuchać argumentacji. Jeżeli trafi mu ona do przekonania, zdarza się, że zrobi coś, czego sam nie lubi.

Oceniając rozwój dziecka mającego rozpocząć edukację w przedszkolu, należy brać pod uwagę cztery parametry:

– rozwój motoryczny – jak dziecko posługuje się swoim ciałem?

– adaptacyjny – sposób rozwiązywania trudnych sytuacji,

– językowy – rozumienie i używanie słów

– społeczny – jak daje sobie radę z codziennymi czynnościami życiowymi i jak układają się

relacje dziecka z innymi ludźmi?

Fakt  wyodrębnienia  przez  specjalistów  czterech  różnych  dziedzin,  przypomina,
że organizm człowieka nie rozwija się równomiernie. Biorąc to pod uwagę nasza placówka dba o rozwój każdej ze sfer, dla optymalnego rozwoju dziecka, które postrzegane jest przez na jako  powierzony  nam  przez  rodziców  Skarb.  Proces  adaptacyjny  dziecka  do  nowego

środowiska  odbywa  się  we  wszystkich  sferach  działania  organizmu,  a  w  szczególności:

fizjologiczno- biologicznej, emocjonalno- społecznej i poznawczej. Wielu badaczy stwierdza,

że ogólny poziom rozwoju ułatwia proces adaptacji.

 

 

3. Cele programu adaptacyjnego.

Analiza  sytuacji  dziecka  rozpoczynającego  przedszkolną  drogę  w swoim  życiu wskazuje  istotne  dla  niego  problemy.  Zaliczamy  do  nich:  nawiązanie  relacji
z  nieznanymi dorosłymi  i  innymi  dziećmi  w  bardzo  krótkim  czasie,  poznanie  otoczenia  i  opanowanie przestrzeni, poznanie funkcji pomieszczeń i sposobów korzystania
ze znajdujących się w nich urządzeń;  pozyskanie  informacji  o organizacji  dnia
w  przedszkolu  i  związanej  z  tym orientacji  czasowej;  wymagań  dotyczących  uczestnictwa w  życiu  grupy  oraz  poziom posiadanych umiejętności samoobsługowych dziecka. Zakres zadań, jakie  ma do wykonania małe dziecko wywołuje konieczność wyznaczenia i realizacji celów programu wspierającego adaptację powierzonych nam Skarbów.

 

Cele główne programu:

1. Stwarzanie dzieciom warunków umożliwiających szybką i łatwą adaptację w nowym środowisku społecznym, jakim jest placówka przedszkolna.
2. Nawiązanie współpracy  z  rodziną  dziecka  w  celu  określenia  wspólnych działań odnośnie adaptacji i stworzenia atmosfery wzajemnego zaufania i akceptacji.

 

Cele szczegółowe programu:

 

1. Zminimalizowanie barier emocjonalnych wywołanych nową sytuacją.
2. Wspomaganie dziecka  w  procesie  przyzwyczajania  się  dziecka do  przebywania
   w dużej grupie rówieśników.
3. Zaspokajanie potrzeby poczucia bezpieczeństwa w nowym środowisku.
4. Wyrabianie w  świadomości  dziecka  orientacji  czasowej  w  rozkładzie  dnia  w przedszkolu.
5. Przyswajanie wiedzy o przeznaczeniu i sposobie korzystania z urządzeń
   i pomieszczeń na terenie placówki.
6. Wspomaganie dzieci w opanowaniu i rozwijaniu umiejętności samoobsługowych.
7. Nawiązanie bliskiego, serdecznego kontaktu w relacjach: nauczyciel – dziecko, nauczyciel – rodzic.
8. Stworzenie rodzicom  okazji  do  obserwacji  zachowań  własnego  dziecka w  grupie rówieśników.

 

4. Trudności dziecka w przystosowaniu do przedszkola

            Czynniki trudne w przystosowaniu się dziecka do przedszkola:

• zmiana rytmu i trybu życia dziecka;
• zmiana dotychczasowych standardów zaspokajania potrzeb emocjonalnych
  i biologicznych;
• nawiązywanie kontaktów interpersonalnych z nowymi ludźmi;
• nabywanie poczucia przynależności do grupy społecznej;
• zdobywanie orientacji w środowisku przedszkolnym;
• inna pozycja dziecka w grupie przedszkolnej, niż w rodzinie;
• rozłąka z rodzicami, co powoduje, że dziecko jest zdezorientowane, przeżywa coś w rodzaju lęku;
• zachwiane poczucie bezpieczeństwa, które nie sprzyja nawiązywaniu kontaktów
  w pierwszych dniach pobytu w przedszkolu;
• konieczność przestrzegania reguł panujących w przedszkolu, które niejednokrotnie są inne niż w domu;

5. Rady dla rodziców:

1. Rano wychodźcie z domu na tyle wcześnie, by dziecko bez pośpiechu mogło pożegnać się z Tobą.
2. Nie przeciągaj pożegnania w szatni, pomóż dziecku rozebrać się, pocałuj
   je i wyjdź, przekazując maluszka nauczycielowi.
3. Nie zabieraj dziecka do domu, kiedy płacze przy rozstaniu; jeśli zrobisz to choć raz, będzie wiedziało, że łzami można wszystko wymusić.
4. Pozwól zabrać dziecku ukochaną zabawkę – w jej towarzystwie czuje się bezpieczniej.
5. Nie obiecuj: jeśli pójdziesz do przedszkola, to coś dostaniesz; kiedy będziesz odbierać dziecko, możesz dać mu maleńki prezent, ale nie może to być forma przekupywania, lecz raczej nagrody. Z czasem ten bodziec stanie się zbędny.
6. Kontroluj co mówisz. Zamiast: „już możemy wracać do domu”, powiedz: „teraz możemy iść do domu”. To niby niewielka różnica, a jednak pierwsze zdanie ma negatywny wydźwięk.
7. Nie wymuszaj na dziecku, żeby zaraz po przyjściu do domu opowiedziało,
   co wydarzyło się w przedszkolu – to powoduje niepotrzebny stres.
8. Jeśli dziecko przy pożegnaniu płacze, postaraj się, żeby przez kilka dni odprowadzał je do przedszkola tata lub inna osoba, którą dziecko zna.
9. Staraj się określać, kiedy przyjdziesz po dziecko, w miarę dokładnie: nie mów „przyjdę, kiedy skończę pracę”, ponieważ dziecko nie wie, o której godzinie rodzice kończą pracę. Lepiej powiedzieć: „odbiorę cię z przedszkola
   po obiedzie/po zupie”. Jest to dla dziecka dobra miara czasu gdyż wie, kiedy
   są posiłki. Najważniejsze jest to, by dotrzymywać słowa!
10. Nie okazuj negatywnych emocji: nie płacz, nie wracaj pod drzwi, gdy słyszysz,
    że dziecko płacze. Takie zachowania są u dziecka rozpoczynającego funkcjonowanie poza środowiskiem rodzinnym zupełnie normalne! Jednak kiedy zobaczy, że rodzic czuje się niepewnie w sytuacji pozostawiania go
    w przedszkolu, będzie miało wrażenie, że dzieje się coś złego, a to spotęguje stres.
11. Każde dziecko uspokaja się w zasadzie od razu po zamknięciu drzwi do sali, ponieważ absorbują je nowi koledzy, wielość zabawek, a życzliwa i uśmiechnięta pani zawsze dziecko przytuli, weźmie na kolana i uspokoi zajmując uwagę dziecka czymś miłym i pozytywnym.
12. Tłumacz dziecku, że reguły obowiązujące w przedszkolu są dobre. Dzieci lubią, gdy ich świat jest uporządkowany i ma swoją harmonię. Brak zasad i wymogów
    ze strony nauczyciela sprawia, że dziecko odczuwa chaos, a to powoduje brak poczucia stabilności i bezpieczeństwa w nowym miejscu.
13. Wszystkie wątpliwości lub pytania kieruj do nauczyciela. To osoba, która spędza z dzieckiem większość dnia więc doskonale je zna i jest kompetentna w swoim zawodzie. Na pewno uzyskasz pomoc i osiągniesz porozumienie. Dziecko widząc, że rodzice rozmawiają z nauczycielem, czuje się bezpieczne.
14. Gdy przerażenie dziecka przybiera dramatyczne formy i regresję, a nic nie zapowiada poprawy należy poradzić się: nauczycielki, dyrektora lub psychologa.

 

PAMIĘTAJ !

ŻEGNAJ I WITAJ SWOJE DZIECKO ZAWSZE Z UŚMIECHEM

 

6. Ubieranie dziecka do przedszkola.                .

Zachęcamy Państwa do skompletowania dziecku odzieży wygodnej, przewiewnej
i  łatwej do ubierania przez samo dziecko:

 

1. spodnie, spódniczki na gumkę nie za ciasną, nie za luźną,
2. buty wyjściowe łatwe do zakładania, zapinane na „rzepy” lub sznurowane
   (nie drewniaki i nie śliskie),
3. ubranie na cebulkę, które zabezpiecza przed przegrzaniem lub zziębnięciem,
4. kapcie na gumowej podeszwie, zakryte, nie sznurowane, na „rzepy”, oznakowane inicjałami dziecka,
5. nakrycie głowy: w okresie letnim – kapelusik, chusteczka dla dziewczynki,
   dla chłopca – czapka z daszkiem, w zimie – czapki
6. zapasowe: majteczki, koszulka, rajstopki, skarpetki, spodnie, spodenki, które będą przechowywane na półeczce dziecka  w szatni i wykorzystywane, gdy zajdzie taka potrzeba,
7. biżuteria: pozostaje w domu,
8. należy zwrócić uwagę na sprawność suwaków w kurtkach dziecięcych. Dzieci nie potrafią same ich naprawić, nauczycielki pomagają, ale robią to kosztem nie zwracania uwagi na inne dzieci. 3-latki nauczą się szybko je zapinać i rozpinać,
   ale muszą być one sprawne.

 

Powyższe uwagi wypływają z troski o dzieci, dbania o ich bezpieczeństwo, z doświadczenia w pracy z dziećmi trzyletnimi.

Mamy nadzieję, że będą one pomocne dla Państwa

 

8. Ewaluacja

Dziecko, które w przedszkolu przechodzi okres adaptacji poddane jest ciągłej
i wnikliwej obserwacji. Każde działanie nauczyciela musi być przemyślane i zaplanowane. Nauczyciele muszą  więc dostosować warunki otoczenia do potrzeb  dziecka uwzględniając jego stopień rozwoju psychicznego, emocjonalnego i społecznego.

Pełna zrozumienia, otwarta postawa rodzica wobec dziecka i miejsca, w którym przebywa, dobry przepływ informacji między rodzicami a przedszkolem oraz ostrożność
w formułowaniu wszelkich sądów związanych z placówką to trzy filary powodzenia
w przystosowaniu się dziecka do nowych warunków.

Celowość i efektywność proponowanych przez program działań należy monitorować przez cały okres procesu adaptacyjnego. Proponowane sposoby monitoringu to:

• ankieta dla rodziców
• osiągnięcie podstawowych umiejętności przystosowawczych – obserwacja zachowań dzieci – arkusz obserwacji dziecka

 

 

9. Literatura:
10. Gruszczyk-Kolczyńska E, Kłopoty adaptacyjne dzieci do przedszkola i jak można im zaradzić, RABE – Edukacja w przedszkolu, Grudzień 1998
11. Lubowiecka J, Trudności dziecka w przystosowaniu do przedszkola, Wychowanie przedszkolne, 6/2001
12. Kąkol M, Z badań nad warunkami adaptacji dzieci trzyletnich do przedszkola, Wychowanie w przedszkolu, 2/1998
13. Lubowiecka J, Trzylatek w przedszkolu. Współpraca rodziców i nauczycieli, Wychowanie w przedszkolu, 10/1993
14. Polańczyk A, Jak pomóc dziecku przekroczyć próg przedszkola? RABE – Management             w przedszkolu, wrzesień 2000
15. Szurowska B, Pokonać lęki trzylatków, Wychowanie w przedszkolu, 7/2004

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

10. ZAŁĄCZNIKI

Ankieta dla rodziców „ Przydatność spotkań adaptacyjnych”

Prosimy o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

1. Czy uważają Państwo, że program adaptacyjny w przedszkolu jest potrzebny?

 tak

 nie

 trudno powiedzieć

2. Czy zdaniem Państwa program ten pomógł dziecku w przygotowaniu do przedszkola?

 tak

 nie

 trudno powiedzieć

3. Jakie korzyści adaptacyjne dostarczył ten program Państwu? ………………………………………………………………………………………………….. …………………………………………………………………………………………………… ……………………………………………………………………………………………………

……………………………………………………………………………………………………

4. Którą z form adaptacji cenią Państwo najbardziej i dlaczego?.

 zebranie adaptacyjne,

 zajęcia otwarte,

 pobyt z dzieckiem w przedszkolu,

 inne, jakie:

…………………………………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………………………………………………………………….

5. Prosimy Państwa o podzielenie się dodatkowymi uwagami na temat naszej pracy:

………………………………………………………………………………………………….. …………………………………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………………………………… …………………………………………………………………………………………………………………………………….

                                                                             Dziękujemy za wypełnienie ankiety.

ANKIETA INFORMACYJNA O DZIECKU

Imię i nazwisko dziecka:……………………………………………………………………………………………..

INFORMACJE O DZIECKU:

1. Samodzielność.

Proszę zaznaczyć te stwierdzenia, które charakteryzują Państwa dziecko:

  Potrafi samo się ubrać.

 Ubiera się z niewielką pomocą osób dorosłych.

 Wymaga pomocy przy ubieraniu.

  Samo radzi sobie z jedzeniem.

 Wymaga niewielkiej pomocy przy jedzeniu.

  Zgłasza swoje potrzeby, ale wymaga pomocy przy pójściu do toalety.

 Trzeba je pilnować, bo zapomina o zgłaszaniu potrzeb fizjologicznych.

 inne uwagi dotyczące samodzielności dziecka:

……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. …………………………………………………………………………………………………………………………………….

2. Jedzenie:

Proszę zaznaczyć te stwierdzenia, które charakteryzują Państwa dziecko:

  Praktycznie je wszystko, nie ma specjalnych upodobań.

 Jest wiele potraw, których dziecko nie lubi i nie chce jeść, wśród nich:

……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. …………………………………………………………………………………………………………………………………….

 Jest po prostu niejadkiem.

 

 Dziecko ma specjalne potrzeby związane z żywieniem. Jakie?

……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. …………………………………………………………………………………………………………………………………….

 Jest alergikiem uczulonym na:

……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. …………………………………………………………………………………………………………………………………….

 

3. Inne informacje o dziecku.

Uprzejmie proszę o przekazanie tych informacji o dziecku, które uznacie Państwo za ważne: ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. …………………………………………………………………………………………………………………………………….

4. Ulubione zabawki mojego dziecka ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. …………………………………………………………………………………………………………………………………….
5. Moje dziecko lubi bawić się w: ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. …………………………………………………………………………………………………………………………………….
6. Ulubiony rodzaj książek mojego dziecka to: ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. …………………………………………………………………………………………………………………………………….
7. Moje dziecko ma szczególne zaciekawienia, zainteresowania, są nimi: ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. …………………………………………………………………………………………………………………………………….

 

OCZEKIWANIA RODZICÓW: ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. ……………………………………………………………………………………………………………………………………. …………………………………………………………………………………………………………………………………….

 

 Dziękujemy za wypełnienie ankiety